Συνέντευξη με τον πρωταθλητή τράιαλ '84 Γιώργο Μιχελάκη. Περιοδικό MOTORAD, τεύχος 21, Μάιος 1985.

Γιώργος Μιχελάκης: Γενήθηκα στις 12 Δεκέμβρη του 1959 στη Νίκαια και κάνω Trial από το 1974. Το πρώτο μου μηχανάκι ήταν ένα Yamaha FS-1, που το είχα μετετρέψει σε τράιαλ χωρίς σχεδόν να ξέρω τι είναι τράιαλ.

Το τράιαλ το άρχισα γιατί ήταν αυτό που μου άρεσε περισσότερο, αλλά και μου ταίριαζε. Στην αρχή σκέφτηκα να κάνω Motocross, αλλά για να ασχοληθείς συστηματικά με ΜΧ τότε (αλλά και τώρα) χρειάζονταν 2 μοτοσυκλέτες και πολλά χρήματα.

Μετά το FS-1 άλλαξα σε Montesa 348. Μετά πήρα την πρώτη 349, την κόκκινη. Μετά από πολύ καιρό την άλλαξα για την Nuova 349 με τα γκρι φτερά, μετά την Montesa 242 και τέλος τη Yamaha TY 250. Η Yamaha με υποστήριξε σαν αναβάτη το '84.

Β.Α. Πως βλέπεις το τράιαλ και τους οδηγούς από παλιά, σε σύγκριση με σήμερα;

Η φιλία και το δέσιμο που υπήρχε παλιά μεταξυ των οδηγών, σήμερα έχει γίνει σχεδόν αδιανόητη. Οι σχέσεις έχουν γίνει πολύ τυπικές και απρόσωπες. Λες και είμαστε υπάλληλοι στο ίδιο γραφείο και είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε καλημέρα. Όχι πως δεν μ' αρέσει ο ανταγωνισμός και η μάχη αλλά λείπει από τους συναθλητές μου το αθλητικό πνεύμα.

Και σε τελική ανάλυση δεν έχει σημασία τι θα βγεις, αν βγεις πρώτος ή τελειταίος, αλλά να χαρείς τον αγώνα και τις εμπειρίες και συγκινήσεις που σου προσφέρει.

Β.Α. Πιστεύεις πως η φετεινή χρονιά βοήθησε το ελληνικό τράιαλ;

Μακροπρόθεσμα ναι. Το πιο σημαντικό είναι πως ενεργοποιήθηκε ο Σύλλογος Αναβατών Τράιαλ, που, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, είναι ο μοναδικός φορέας αναβατών των Ελλήνων Τραϊαλιστών.

Ναι, η Camel μας βοήθησε τη χρονιά που πέρασε και σίγουρα έδωσε δημοσιότητα στο αγώνισμα, περισσότερο από έναν αγώνα στη Λιβαδειά ή στην Άρτα.

Η ΕΛΜΟΠ όμως θα μπορούσε να κάνει καλύτερα πράγματα, αφού είχε τη χρηματική υποστήριξη της Camel. Καλύτερες ειδικές, τοποθεσίες, και το πιο σημαντικό πληροφορημένους κριτές. (Που να έχουν εμπειρία από trial και αγάπη για το σπορ! Β.Β.)

Β.Α. Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Είχα αποφασίσει να πάω να τρέξω σε έναν αγώνα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του '85, αντί για το ταξίδι που μου έκανε δώρο η Camel για την κατάκτηση του τίτλου του '84. Όμως όταν αντιμετώπισα την αδιαφορία από την ελληνική κοινωνία απογοητεύτηκα τόσο, που σχεδόν το ανέβαλα.

Αργότερα όμως, όταν η πρώτη απογοήτευση πέρασε, τα πράγματα άλλαξαν. Σκέφτομαι να τρέξω τελικά σ' έναν αγώνα του Π.Π., για μένα και για κανένα άλλον. Μάλλον στον αγώνα της Γερμανίας, που είναι προς το τέλος του χρόνου. Η Ελλάδα με έχει απογοητεύσει με τον τρόπο που μ' αντιμετωπίζει. Δεν υπάρχει αναγνώριση από κανέναν σχεδόν. Στο τέλος της νίκης δεν μένει τίποτα παρά μόνο το κύπελο. Είναι μάταιος κόπος. Έχω και παράπονα για τον ειδικό Τύπο και τους δημοσιογράφους.

Αυτή τη χρονιά θα συνεχίσω το τράιαλ πρωταθληματικά. Για το μέλλον, μάλλον για χόμπι. Έτσι θα ξαναβρώ την παλιά ομορφιά του ερασιτεχνισμού και της αγνής προσπάθειας.

Στο φετινό πρωτάθλημα, αφού έφυγα από τη Yamaha, θα τρέχω με την καινούρια Beta TR 32 και την υποστήριξη της ελληνικής αντιπροσωπείας.

Η αδιαφορία με την οποία μας αντιμετωπίζει η πολιτεία, είναι φοβερή. Βλέπουμε, να βοηθάει αθλητές στίβου με ασήμαντα ρεκόρ, να προοδεύσουν, και δεν βοηθάει τους Έλληνες πρωταθλητές μηχανοκίνητων σπορ να πάνε στο εξωτερικό. Είμαι απογοητευμένος.

Β.Α. Είμαστε μπροστά σε έναν πωταθλητή Ελλάδος που είναι απογοητευμένος από το ελληνικό κοινό. Κανένας δεν αναγνωρίζει την αξία του, ενώ είναι αδιαφιλονίκητη. Αυτή τη χρονιά θα βοηθηθεί από μια πολύ μικρή αντιπροσωπεία( που σίγουρα στοχεύει μ' αυτόν τον τρόπο στις πωλήσεις) μοτοσυκλετών που τον βοηθάει από μεράκι και μόνο.

Πηγή: Περιοδικό MOTORAD, τεύχος 21, Μάιος 1985. Αρχείο Άγγελου Σινάνη

Σχετικές εικόνες