11 Οκτωβρίου 1984 Παπάγου

Διαβάζουμε στο περιοδικό MOTORAD, τεύχος 16, Δεκέμβριος 1984.

Τόπος: Παπάγου
Διοργάνωση: ΕΛΜΟΠ - CAMEL
Ημερομηνία: 11 Οκτωβρίου 1984
Αρ. Ειδικών: 3 γύροι / 10 διαδρομές ο γύρος
Διάρκεια αγώνα: 5,5 ώρες
Αρ. Αγωνιζομένων: 19
Μορφή εδάφους: Βράχος & χώμα

"Μπράβο Γιώργο"

Ήταν ο τελευταίος αγώνας του φετινού αμφιταλαντευόμενου πρωταθλήματος τράιαλ. Η αυλαία έκλεισε στη ξερή πλαγιά του Παπάγου, που η χάραξη των ειδικών είχε αρχίσει να γίνεται προβληματική πλέον,γιατί είχε εξαντληθεί κάθε δυνατότητα φαντασίας (ώστε να βγαίνουν συνέχεια ειδικές στο ίδιο σημείο). Έτσι αυτή τη φορά οι ειδικές χωρίστηκαν και εξορίστηκαν στην άλλη πλαγιά του βουνού, κάνοντας την προσέγγιση, κυρίως των θεατών, προβληματική.

Τον αγώνα κέρδισε ο Γιώργος Μιχελάκης, επισφαλίζοντας έτσι την κλάση του, την αξία του, με την πανηγυρική κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά και μερικά στόματα που ύστερα από τις δυο προηγούμενες ήττες του (στον αγώνα της Καισαριανής και της Λιβαδειάς) βρήκαν έδαφος για διάφορα σχόλια.

Παρ' όλο που οι ειδικές του Παπάγου ήταν μακριά και δυσπρόσβατες, είχαν ένα βασικό πλεονέκτημα, Ήταν τεχνικές, χωρίς όμως να είναι επικίνδυνες. Παράπονο υπήρχε για το πλάτος τους, που ήταν πάλι μικρό και με κορδέλες, Τι να κάνουμε όμως, μην τα ζητάμε όλα.

Στην εκκίνηση στήνονται 19 αναβάτες όλοι Αθηναίοι εκτός από τους Λαβούτα (Κρήτη) και Καλομενίδη (Καστοριά). Στις συμμετοχές βλέπουμε και μερικά αξιοπερίεργα. Βλέπουμε τον Β. Μπιρλιράκη να ξαναγυρίζει (;) στα χρώματα της παλιάς αγαπημένης του Bultaco με ένα παλιό 125, που ο ίδιος είχε αναπαλαιώσει.

Δεύτερη επεισοδιακή παρουσία ήταν του Ν. Αντζουλάτου με μια εγγλέζικη Beamish Suzuki 250 μοντέλο 75, με χρωμιωμένο χειροποίητο σκελετό, που ή θέση του θα ήταν καλύτερα σε κάποιο μουσείο σαν συλλεκτικό κομμάτι.

Στις πολύ νέες παρουσίες ήταν και αυτή του Ηλία Χατζηγεωργίου, που μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση στον κόσμο της μοτοσυκλέτας, ίσως να βρήκε το άθλημα που του ταιριάζει.

Στον αγώνα

Βασικοί μνηστήρες της πρώτης θέσης ήταν οι Κυριλή - Μιχελάκης. Ειδική με την ειδική η μάχη κλιμακώνεται και στο τέλος του πρώτου γύρου ο Μιχαλάκης είναι μόλις 2 β.π. μπρος από τον Κυριλή. Ο χρόνος όμως έχει περάσει και σχεδόν όλοι έχουν πρόβλημα χρόνου, λόγω του ότι οι ειδικές ήθελαν πολύ ψάξιμο.

Στο δεύτερο γύρο οι δυο παραπάνω θα ισοβαθμήσουν φέροντας μόνο 12 β.π. Στον τρίτο γύρο όμως ο Κυριλής θα πάρει ένα άτυχο πεντάρι (5 β.π.) στην πρώτη ειδική (που ήταν λίγο επικίνδυνη), ενώ πριν την πέρναγε χωρίς πρόβλημα.

Έτσι ο αγώνας θα κερδιθεί από το Γ. Μιχελάκη, που ψύχραιμα και χωρίς λάθη, θα κάνει (στον τρίτο γύρο) και ρεκόρ γύρου από πλευράς βαθμών ποινής. Έτσι συνεχίζεται η παράδοση που θέλει το Γιώργο να κάνει, όσο προχωράει ο αγώνας, και λιγότερους βαθμούς ποινής. Αυτό είναι φυσική κατάσταση.

Πίσω από τα υπέρλαμπρα αστέρια του ελληνικού τράιαλ, με τη νέα του Yamaha και ο Π. Αγγελάκης που δεν αλλάζει την Ευρώπη με τίποτα με την καινούρια του Montesa. Και οι δυο αναβάτες δεν έχουν προσαρμοστεί στις καινούργιες μοτοσυκλέτες τους, έτσι τους συγχωρούμε προς το παρόν και τους δίνουμε πίστωση χρόνου (ευχαριστώ - παρακαλώ).

Στην έμπτη θέση ισοβαθμούν ο Λιάπης και ο Γεωργακόπουλος. Τη θέση όμως θα την πάρει ο δεύτερος, μια και είχε περάσει περισσότερες ειδικές με μηδέν βαθμούς ποινής.

Στις επόμενες θέσεις (7η και 8η) τα παιδιά από τις δυο άκρες της Ελλάδας. Ο Λαβούτας και ο Καλομενίδης και οι δυο με Montesa. Θετικό στοιχείο εδώ η χρηματική υποστήριξη για τον Καλομενίδη από την οδική βοήθεια της Καστοριάς, Super Service. Έτσι ο συμπαθής αναβάτης θα εκπροσωπεί για πολύ καιρό ακόμα την πόλη του.

Πίσω από τον Καλομενίδη τερμάτισαν οι Κατσιλιέρης, Καββαδίας, Διαμάντης, Ζαρταλούδης, Ηλιόπουλος και Αντζουλάτος. Εγκατέλειψαν οι Γαρδέρης(έτρεχε με μια καινούρια Montesa Cota 349) λόγω βαριεστημάρα, Γ. Λιονής (με Yamaha 250) λόγω φυσικής κατάστασης, Χατζηγεωργίου (Montesa 349) άγνωστοι λόγοι, Π Λαλαούνης (Μοντεσα 242) λόγω ασθένειας και εξάντλησης, και ο πρόεδρος του ΣΑΤ (αμάν βρε πρόεδρε, τι μας έκανες;) Β. Μπιρλιράκης, γιατί όπως μας δήλωσε ο ίδιος, έτσι τον συμβούλεψε ο προπονητής του (μεγάλες υποψίες ότι εψεύδετο ασυστόλως).

Πάει κι αυτός ο χρόνος

Τελειώνοντας αυτή η χρονιά, τα συμπεράσματα είναι ανάμικτα. Πήγε μπρος το τράιαλ ή πίσω; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα που έχει και μεγάλη απάντηση (θα το αναπτύξουμε σε μελλοντικό εκτενέστερο άρθρο). Σε γενικές γραμμές πάντως, η χρονιά ήταν μέτρια, και σίγουρα χειρότερη από τις προηγούμενες. Μέχρι λίγο καιρό πριν τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Τώρα κάτι παει να γίνει. Ο ΣΑΤ που είναι και η μεγαλύτερη δύναμη του αθλήματος στην Ελλάδα αρχίζει να αναλογίζεται τις ευθύνες του. Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να επισκιάζουν τη μεγάλη νίκη του καλύτερου Έλληνα τραϊαλίστα, του Γιώργου Μιχελάκη. Πολλά θα μπορούσαν να παραλειφθούν, ένα όμως πρέπει να γραφτεί οπωσδήποτε "Μπράβο Γιώργο".

Βασίλης Αντζουλάτος

(Σ.Π Ο συντάκτης μας παρακολούθησε τον αγώνα με πατερίτσες μετά το γνωστό ατύχημά του. Το trial όπως φαίνεται δημιουργεί ασυγκράτητα πάθη, που σηκώνουν Λάζαρους από το κρεβάτι του πόνου).

Παραλειπόμενα

• Στη διάρκεια του αγώνα υπήρχε στο πάρκινγκ στερεοφωνική μουσική για τη τέρψη των θεατών. Βέβαια η απόδοση δεν ήταν τέλεια αλλά αρκετοί βρήκαν την ευκαιρία να χορέψουν στην ύπαιθρο.
• Στην κατηγορία νέων αναβατών νικητής ο Νικος Κατσιλιέρης με δεύτερο τον Καββαδία και τρίτο τον Διαμάντη. Άλα μας οι νέοι!
• Μετά το τέλος του αγώνα τράιαλ οι οδηγοί εντούρο αποκτούν διάφορες περίεργες τάσεις όπως π.χ. να σηκώνονται όρθιοι στους μαρσπιέδες και να κάνουν διάφορα ταϊαλίστικα κόλπα. Κολλητικό το τράιαλ.
• Αλλά και οι τραϊαλίστες μετά τον αγώνα τα "χώνουν" και κάνουν διάφορα κόλπα εντούρο (άλματα, πάντες). Σχόλιο κάποιου: "Έχουν το εντούρο στο αίμα τους".
• Το βραβείο του μεγαλύτερου (σε ηλικία) αναβάτη κερδίζει ο Β. Γαρδέρης που δυστυχώς εγκατέλειψε. Είναι 37 χρονών και είναι η προσωποποίηση του: "μπρος το μεράκι, τύφλα να 'χει η ηλικία".
• Το μεγαλύτερο μυστικό της επιτυχίας του Γ. Μιχελάκη. Παιδιά, κακά τα ψέματα είναι η μεγάλη αγάπη στο τράιαλ, αλλά κυρίως η προπόνηση!    

Σχετικές εικόνες

Πηγή: Περιοδικό MOTORAD, τεύχος 16, Δεκέμβριος 1984. Αρχείο Άγγελου Σινάνη.